Tuesday, January 3, 2012

پيام زندانی سياسی افشين بايمانی به مناسبت اولين سالگرد شهادت علی صارمی



بنا به گزارشهاى دريافتى، افشين بايمانی زندانی سياسی، در سالگرد سالگرد علی صارمی پيام زير را داده است:
در برابر تندر می ايستد، خانه را روشن می کند.. در چنين روزی ما شاهد اعدام رادمردی بوديم که حلاج وار بر طناب دار بوسه زد، و به... مرگ زمزمه ی پوشالی و دروغين ضحاکان حاکم را در هم شکست و آنان را به سخره گرفت.

هرگز نتوانستم مرگ علی صارمی را باور کنم زيرا معتقدم که هرگز نميرد آن که دلش زنده شد به عشق. از سيمای مهربان و صميمی او هر چه ديدم همه عشق بود، عشق به انسان عشق به آزادی و عشق به همه ی خوبيها.

هميشه لبخند به لب داشت، لبخندی که سرشار بود از اميد، اميد به فردايی بهتر. بدون اغراق مرضيه السجايا و محموده الخصائل بود. آقای صارمی بسيار کوشا، مسئوليت پذير و با انگيزه بودند و پشتکاری مثال نزدنی داشتند به طوريکه توانستند زبان فرانسه و انگيسی را در زندان فرا بگيرد و به ديگر دوستان بياموزد.
در انجام مسئوليتهای جمعی هميشه سعی می کرد از ديگران پيشی بگيرد نمی خواهم بگويم او يک اسطوره يا يک قهرمان بود او يک انسانی معمولی بود با اين تفاوت که به آن چه می دانست و صادقانه به آن اعتقاد داشت جامه عمل می پوشاند او درس عميقی از زندگی و زيباييهای آن و تجربه ی وجودی انسان داشت.
وقتی خبر اعدام علی صارمی را شنيدم من برای لاشه متعفن حاکمان دل مرده که هيچ اعتقادی به زندگی ندارند نماز ميت به جای آوردم.

No comments:

Post a Comment