جهان عراق را بر سر کمپ اشرف نظاره می کند-اولين آزمايش انجام شد و ۳۴۰۰ ايرانی ناراضی در کمپ اشرف در عراق از اين که قتل عام شوند يا در سراسر عراق متفرق شوند و بعد قتل عام شوند نجات يافتند. ولی آزمايشات زياد ديگری در پيش رو هستند و جامعه جهانی نگاه خواهد کرد
.
هافينگتون پست ۱۳دی، مطلبی دارد به قلم ديويد ايمس و می نويسد: راه حل رويارويی پر تنش بين مجاهدين خلق ايران و دولت عراق روز ۲۵ دسامبر وقتی که سازمان ملل و عراق روی طرحی برای انتقال ناراضيان در کمپ اشرف به يک پايگاه نظامی رها شده آمريکايی در نزديکی بغداد به نام کمپ ليبرتی توافق کردند شروع شد. با اينحال ناراضيان به طور قابل فهمی از هرگونه قول دولت نوری مالکی نگران بودند و نياز به تضمينهای مجامع جهانی قبل از موافقت با انتقالی که می توانست آنها را در برابر حمله قرار دهد داشتند.
نهايتاً با قولهای امنيت و رفاه ساکنان از طرف سازمان ملل، اتحاديه اروپا و رهبران ايالات متحده، رئيس جمهور برگزيده مقاومت ايران خانم مريم رجوی يک ژست حسن نيت اعلام کرد که بر طبق آن ۴۰۰ ساکن اشرف آماده رفتن به کمپ ليبرتی هستند.
رسيدن به اين نقطه انعطاف زيادی از طرف رهبر اپوزيسيون ايران و تلاش زيادی از وزير خارجه هيلاری کلينتون، دبيرکل ملل متحد بان کی مون، نماينده عالی اتحاديه اروپا بارونس اشتون، و کميسر عالی پناهندگان سازمان ملل آنتونيو گوترز را طلب می کرد. اين رهبران اعتبار خود را در معرض تهديد گذاشتند تا بتوان اميدوار بود که بتوان پيش رفت.
در واقع ملاهای تهران اميدوار بودند که تا ۳۱ دسامبر اپوزيسيون را در کمپ اشرف قفل کنند، آنها را قتل عام کنند و بعد انگشت اتهام را به رهبران اپوزيسيون به عنوان کسانی که باعث فاجعه انسانی شده اند نشانه روند. آنها دنبال يک شرايط برد-برد بودند. ولی دست آنها خوانده شد و پس زده شد.
تا حالا خوب است. ولی راههای پر خطر زيادی در پيش روست.
اول البته تهديد حملات بيشتر به کمپ اشرف يا توسط نيروهای عراقی به دستور ملاهای ايران يا مزدوران موشک انداز ايرانی است. چنين حملاتی حداقل ۳بار از زمانی که موافقت نامه سازمان ملل و عراق انجام گرفت صورت گرفته است.
بعد ادامه انتقال امن همه ۳۴۰۰ ساکن اشرف است که بايد به صورت کاروان در زمينی که بمب گذاری و ساير حملات به دفعات بيشتری از زمانی که آمريکا نيروهای رزميش را از عراق بيرون کشيد صورت می گيرد حرکت کنند.
به اين دليل است که بيانيه ۲۵ دسامبر وزير کلينتون اين قدر مهم است و به اين دليل است که کمک کرد خانم رجوی از هوادارانش در اشرف بخواهد که به کمپ ليبرتی بروند. کلينتون روی امنيت و حفاظت تصريح کرد و گفت مقامات سفارت آمريکا در بغداد به طور منظم و به کرات از کمپ ليبرتی بازديد خواهند کرد.
اگر همه چيز بر طبق برنامه پيش برود، و اين يک ”اگر“ بزرگ است، و همه ساکنان اشرف به سلامت با همه امکانات قابل انتقالشان به کمپ ليبرتی بروند، برای جلوگيری از بروز مجدد خشونت حداقل تضمينهای انسان دوستانه و حقوقی از جمله توقف همه گونه محاکمه و آزار ساکنان و لغو احکام تقلبی بدون استثنا و اين که نيروهای عراقی بايد در بيرون محوطه محصور محل جديد باشند تا از امنيت و آرامش به خصوص برای ۱۰۰۰ زن مسلمان اطمينان يابند، بايد محقق شود.
از آن جا مرحله بعدی شروع می شود.
همه تقاضای پناهندگی سياسی کرده اند. سازمان پناهندگی سازمان ملل ماههاست که خواسته تقاضاهای آنها را به جريان بيندازد ولی دولت مالکی مانع آن شده است. اميدواريم در کمپ ليبرتی با حفاظت آمريکا و سازمان ملل چنين پروسه يی بتواند پيش برود.
اينجا هم يک مانع اصلی وجود دارد. آن گذاشتن مجاهدين در ليست سازمانهای تروريستی وزارت خارجه آمريکاست، حرکتی که ۱۵ سال پيش در تلاش برای استمالت تهران صورت گرفت. اين پرونده نشان می دهد که استمالت کار نمی کند – ملاها در نفرتشان از آمريکا کوتاه نيامدند و برای سلاحهای هسته يی و تهديد به بستن تنگه هرمز فشار می آورند.
هدف اين است که به پناهندگان کمپ اشرف اجازه داده شود در کشورهای ثالث اسکان پيدا کنند ولی در حالی که آنها در ليست تروريستی هستند، آمريکا و متحدانش نمی توانند آنها را بپذيرند.
مجاهدين سالها مبارزه کردند که از ليست خارج شوند و در اتحاديه اروپا و انگلستان موفق شدند و دادگاهها حکم دادند که پايه يی برای چنين نامگذاری وجود ندارد.
در آمريکا، يک دادگاه فدرال نيز قبول کرد که اين ليست گذاری اشتباه است ولی تنها وزارت خارجه می تواند مجاهدين را از ليست خارج کند. به طور عجيبی، در پايان تهاجم به رهبری آمريکا به عراق، بعد از اين که مجاهدين داوطلبانه خلع سلاح شدند، مقامات آمريکا از تک تک ساکنان اشرف بازجويی کرده و آنها را شايسته حفاظت تحت کنوانسيون ژنو يافت. کنگره آمريکا و دهها مقام سابق امنيت ملی آمريکا در يک کارزار نادر ۲حزبی طرفدار خروج از ليست هستند.
بنابراين وزارت خارجه منتظر چيست؟
وزير کلينتون در تلاشهای انساندوستانه اش برای ساکنان اشرف قوی بوده است. حالا زمان آن است که هم منطق و هم قانون اساسی را بکار گيرد و مجاهدين را از ليست سازمانهای تروريستی خارج کند.
در واقع هيچگاه يک سازمان تروريستی نبود. ولی به جای تمرکز روی گذشته، آمريکا بايد به جلو برود. (آمريکا) می داند که تهران يک دوست نيست و اين که تهران از مجاهدين می ترسد (که به اين دليل است که ملاها موفق شده اند دوست عراقيشان مالکی را برای تلاش برای از بين بردن اشرف قانع کند)
آمريکا بايد محدوديتها را از مجاهدين بردارد تا بتواند به مبارزه اش برای يک ايران دموکراتيک ادامه دهد.
---------------------------------
لطفا اين پتيشن را امضا كنيد و لينك آنرا براي دوستان خود نيز بفرستيد
https://www.petitionbuzz.com/petitions/delistpmoi
هافينگتون پست ۱۳دی، مطلبی دارد به قلم ديويد ايمس و می نويسد: راه حل رويارويی پر تنش بين مجاهدين خلق ايران و دولت عراق روز ۲۵ دسامبر وقتی که سازمان ملل و عراق روی طرحی برای انتقال ناراضيان در کمپ اشرف به يک پايگاه نظامی رها شده آمريکايی در نزديکی بغداد به نام کمپ ليبرتی توافق کردند شروع شد. با اينحال ناراضيان به طور قابل فهمی از هرگونه قول دولت نوری مالکی نگران بودند و نياز به تضمينهای مجامع جهانی قبل از موافقت با انتقالی که می توانست آنها را در برابر حمله قرار دهد داشتند.
نهايتاً با قولهای امنيت و رفاه ساکنان از طرف سازمان ملل، اتحاديه اروپا و رهبران ايالات متحده، رئيس جمهور برگزيده مقاومت ايران خانم مريم رجوی يک ژست حسن نيت اعلام کرد که بر طبق آن ۴۰۰ ساکن اشرف آماده رفتن به کمپ ليبرتی هستند.
رسيدن به اين نقطه انعطاف زيادی از طرف رهبر اپوزيسيون ايران و تلاش زيادی از وزير خارجه هيلاری کلينتون، دبيرکل ملل متحد بان کی مون، نماينده عالی اتحاديه اروپا بارونس اشتون، و کميسر عالی پناهندگان سازمان ملل آنتونيو گوترز را طلب می کرد. اين رهبران اعتبار خود را در معرض تهديد گذاشتند تا بتوان اميدوار بود که بتوان پيش رفت.
در واقع ملاهای تهران اميدوار بودند که تا ۳۱ دسامبر اپوزيسيون را در کمپ اشرف قفل کنند، آنها را قتل عام کنند و بعد انگشت اتهام را به رهبران اپوزيسيون به عنوان کسانی که باعث فاجعه انسانی شده اند نشانه روند. آنها دنبال يک شرايط برد-برد بودند. ولی دست آنها خوانده شد و پس زده شد.
تا حالا خوب است. ولی راههای پر خطر زيادی در پيش روست.
اول البته تهديد حملات بيشتر به کمپ اشرف يا توسط نيروهای عراقی به دستور ملاهای ايران يا مزدوران موشک انداز ايرانی است. چنين حملاتی حداقل ۳بار از زمانی که موافقت نامه سازمان ملل و عراق انجام گرفت صورت گرفته است.
بعد ادامه انتقال امن همه ۳۴۰۰ ساکن اشرف است که بايد به صورت کاروان در زمينی که بمب گذاری و ساير حملات به دفعات بيشتری از زمانی که آمريکا نيروهای رزميش را از عراق بيرون کشيد صورت می گيرد حرکت کنند.
به اين دليل است که بيانيه ۲۵ دسامبر وزير کلينتون اين قدر مهم است و به اين دليل است که کمک کرد خانم رجوی از هوادارانش در اشرف بخواهد که به کمپ ليبرتی بروند. کلينتون روی امنيت و حفاظت تصريح کرد و گفت مقامات سفارت آمريکا در بغداد به طور منظم و به کرات از کمپ ليبرتی بازديد خواهند کرد.
اگر همه چيز بر طبق برنامه پيش برود، و اين يک ”اگر“ بزرگ است، و همه ساکنان اشرف به سلامت با همه امکانات قابل انتقالشان به کمپ ليبرتی بروند، برای جلوگيری از بروز مجدد خشونت حداقل تضمينهای انسان دوستانه و حقوقی از جمله توقف همه گونه محاکمه و آزار ساکنان و لغو احکام تقلبی بدون استثنا و اين که نيروهای عراقی بايد در بيرون محوطه محصور محل جديد باشند تا از امنيت و آرامش به خصوص برای ۱۰۰۰ زن مسلمان اطمينان يابند، بايد محقق شود.
از آن جا مرحله بعدی شروع می شود.
همه تقاضای پناهندگی سياسی کرده اند. سازمان پناهندگی سازمان ملل ماههاست که خواسته تقاضاهای آنها را به جريان بيندازد ولی دولت مالکی مانع آن شده است. اميدواريم در کمپ ليبرتی با حفاظت آمريکا و سازمان ملل چنين پروسه يی بتواند پيش برود.
اينجا هم يک مانع اصلی وجود دارد. آن گذاشتن مجاهدين در ليست سازمانهای تروريستی وزارت خارجه آمريکاست، حرکتی که ۱۵ سال پيش در تلاش برای استمالت تهران صورت گرفت. اين پرونده نشان می دهد که استمالت کار نمی کند – ملاها در نفرتشان از آمريکا کوتاه نيامدند و برای سلاحهای هسته يی و تهديد به بستن تنگه هرمز فشار می آورند.
هدف اين است که به پناهندگان کمپ اشرف اجازه داده شود در کشورهای ثالث اسکان پيدا کنند ولی در حالی که آنها در ليست تروريستی هستند، آمريکا و متحدانش نمی توانند آنها را بپذيرند.
مجاهدين سالها مبارزه کردند که از ليست خارج شوند و در اتحاديه اروپا و انگلستان موفق شدند و دادگاهها حکم دادند که پايه يی برای چنين نامگذاری وجود ندارد.
در آمريکا، يک دادگاه فدرال نيز قبول کرد که اين ليست گذاری اشتباه است ولی تنها وزارت خارجه می تواند مجاهدين را از ليست خارج کند. به طور عجيبی، در پايان تهاجم به رهبری آمريکا به عراق، بعد از اين که مجاهدين داوطلبانه خلع سلاح شدند، مقامات آمريکا از تک تک ساکنان اشرف بازجويی کرده و آنها را شايسته حفاظت تحت کنوانسيون ژنو يافت. کنگره آمريکا و دهها مقام سابق امنيت ملی آمريکا در يک کارزار نادر ۲حزبی طرفدار خروج از ليست هستند.
بنابراين وزارت خارجه منتظر چيست؟
وزير کلينتون در تلاشهای انساندوستانه اش برای ساکنان اشرف قوی بوده است. حالا زمان آن است که هم منطق و هم قانون اساسی را بکار گيرد و مجاهدين را از ليست سازمانهای تروريستی خارج کند.
در واقع هيچگاه يک سازمان تروريستی نبود. ولی به جای تمرکز روی گذشته، آمريکا بايد به جلو برود. (آمريکا) می داند که تهران يک دوست نيست و اين که تهران از مجاهدين می ترسد (که به اين دليل است که ملاها موفق شده اند دوست عراقيشان مالکی را برای تلاش برای از بين بردن اشرف قانع کند)
آمريکا بايد محدوديتها را از مجاهدين بردارد تا بتواند به مبارزه اش برای يک ايران دموکراتيک ادامه دهد.
---------------------------------
لطفا اين پتيشن را امضا كنيد و لينك آنرا براي دوستان خود نيز بفرستيد
https://www.petitionbuzz.com/petitions/delistpmoi
No comments:
Post a Comment